Bebeğimizin odyometri testi için hastaneye gittiğimizde doktorumuza bebeğin gaz sancısı çektiğini söyledik, nasıl ağladığını anlattık, tarif ettik, ama Nuh dedi peygamber demedi ve bizim bebeğimizin gaz sancısı olduğuna inanmadı bir türlü. Neymiş efendim bebeklerde gaz sancısı ancak on beş günden sonra başlarmış. İnsan hayatından bir saniyede bile pek çok şey değişirken, bir elin parmakları bile aynı değilken nasıl böyle bir genelleme yapılıyor hala anlayabilmiş değilim. Söylememe gerek yok sanırım o doktoru son görüşümüz oldu.
O kadar minicik bir bedende o kadar gaz nasıl oluşuyor peki? Süt üşür, anneden sütle geçer...Bir çok varsayım var pek tabii ki de bazıları doğru bazıları yanlış. Ama ne olursa olsun her bebek de, her anne de bambaşka.
İlk önce dedik ki anne sütünden geçiyor. O zaman ben daha dikkatli beslenmeli bebeğime gaz yapabilecek her şeyi hayatımdan çıkartmalıydım ve öyle de yaptım. Gaz yapması muhtemel hiç bir şey yememeye başladım. Sonuç değişmedi. Bütün bir hamileliğim boyunca bardak bardak içtiğim ayranlara, peynirlere, daha sağlıklı olduğu için diyetime eklediğim tam buğday ekmeğine veda ettim. Ama sonuç yine değişmedi yine değişmedi. Oğlum 27 Ekim'de doğduğu için tam bir kış bebeğiydi ve kış sebzelerinin neredeyse hepsi de gaz yapma özelliğine sahipti. Peki ben ne yiyecektim? Doktorumuz (sonradan başka bir doktor bulduk) peynir bile yeme demişti. Ama süt veriyordum, yemezsem nasıl süt üretecekti bedenim? Yemezsem süt olmaz ama yersem de gaz olur.Kısır döngünün dik alasını yaşadığımız günlerden birinde o sıralarda 1,5 yaşında olan kızıyla benzer yollarda geçmiş arkadaşım elinde bir şişe Neo Baby ile kapımızı çaldı. O şişeye can simidi gibi sarıldım ve oğluma içirdikten sonra umutsuzca bir mucizenin gerçekleşmesini bekledim. Mucize gerçekleşmedi :) Herkes aynı şeyi söylüyordu 3 aydan düzelir diyorlardı ama daha 15 gün bile olmamışken ben sanki yıllardır uyumamış gibi yorgun ve öfkeliydim. Yorgundum artık bedenimin kendimi taşıyacak hali kalmamıştı, öfkeliydim çünkü bebeğimin ağlaması durmuyordu, elimden gelen bir şey yoktu, ne yapacağımı bilmiyordum ama anneydim bir şeyler yapmam gerekiyordu.
Düzenli kullanırsak bir işe yarar diye ümit ettim, bir hafta kadar düzenli kullanmaya devam ettim, değişen bir şey yoktu. O sırada yeni doktorumuzda randevumuz vardı. Büyük bir ümitle doktorun bana uyku ve gaz sorunumuz için şahane bir çözüm bulacağını ümit ederek bekledim.
Uykusuzluğu ve gazı anlattım, uyku sorunumuzu gaza bağlıyordum hep. Bebeğimin gaz sıkıntısı bitince diğer normal bebekler gibi uyuyacak zannettim hep :)
Bu sefer doktorumuz Nurse Harvey's adından başka bir ilaç verdi. Daha etkilidir dedi. Bu sefer ben eczaneden aldığım bu şişeye can simidi gibi sarıldım. Yine içim umut doldu. Yine hüsranla sonuçlandı, yine hiçbir derdimize çare olmadı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder